Het zesde album van Konstantin Gropper peinst over de woorden terwijl hij nadenkt over de op handen zijnde release van AMEN, zijn laatste volledige release als GET WELL SOON. “It’s the pandemic album, of course!” Hij is niet de eerste, en het zal ook niet de laatste zijn, maar AMEN – veel ervan is geschreven en opgenomen sinds de wereld werd gedwongen stil te liggen in zijn privékelder en een afgelegen vakantiehuis tussen de wijngaarden van de Duitse Rijnland-Palts deelstaat – neemt zijn verantwoordelijkheden serieus. Veel artiesten gebruikten natuurlijk de tijd om nieuwe muzikale benaderingen te gebruiken of diep in zichzelf te graven, maar Gropper ontdekte dat deze zelfanalyse hem ook ertoe bracht na te denken over de grotere maatschappelijke vragen die de afgelopen twee jaar – en het bijbehorende isolement – hebben opgeroepen: de voor- en nadelen van individualisme, het goede en slechte dat ons bindt en verdeelt, het nastreven van geluk en het doel van hoop, en de wijsheid van Chinese gelukskoekjes. Hij kwam naar voren met een cruciaal besef, een dat voor hem net zo verrassend is als voor anderen: hij is eigenlijk een optimist.

Dit soort zaken domineren deze schitterende plaat, maar uiteraard in echte Gropper-stijl. AMEN koevoeten in referenties aan filosofen, romanschrijvers en therapeuten naast citaten uit zelfhulpboeken, een verhandeling over tech-miljardairs en toespelingen op enkele van de meer extreme doctrines die de ronde doen. Dat dit allemaal onder toezicht staat van een heerszuchtige, anonieme AI-assistent is een indicatie van zijn wrange aard – “OK”, eist ze aan het einde van de grandioze ouverture van het album, ‘A Song For Myself’, “this needs to stop right now” – en het extravagante muzikale karakter zal degenen die nu al in verrukking brengen zowel bekend met het geïnspireerde werk van de 39-jarige als met zijn altijd geestige, geletterde kijk op zijn thema’s. “I called my musical project Get Well Soon,” herinnert hij ons droogjes. “You mustn‘t forget the service aspect of the whole thing.

AMEN is echter constant verrassend: ‘This Is Your Life’ past krautrockritmes toe op strakke synthpop, ‘My Home Is My Heart’ ontwikkelt zich tot een Hi-NRG-meesterwerk dat Pet Shop Boys’ ‘It’s A Sin’ een aanloop zou geven op zijn geld, en ‘Mantra’ sluit af met luxe dreampop; ‘I Love Humans’ is een steeds luxer georkestreerde episch, ‘One For Your Workout’ biedt glinsterende up-tempo pop waarvan de drums degenen die zich ‘Love Is A Battlefield’ van Pat Bena tar zullen herinneren, zullen bekoren, en zowel ‘Chant And Disenchantment’ als ‘Golden Days’ brengen een liefdevol eerbetoon aan de grote producenten uit de jaren 60 en 70, waaronder Serge Gainsbourg en David Axelrod. De kers op de taart blijft echter een van de grote stemmen van onze tijd, een uitbundige croon doordrenkt met een wereldmoe gevoel van bitterzoete compassie, zo geruststellend als een arm om de schouder. Voor velen van ons was na de afgelopen jaren niets meer welkom.

“If there’s anything positive to be gained from this global tragedy,” zegt Gropper, it’s that it’s brought truths to light. Mostly in a painful way, unfortunately, but this pandemic has nevertheless been instructive. Even in their wildest dreams, sociologists, psychologists, political scientists and ethicists could never have imagined such a case study, such an experimental set-up, for their papers, and they’ll certainly be drawing on these textbook months for a very long time to come. Questions have arisen that, in normal circumstances, would be far too melodramatic.”