Robin Scherpen is een dromer en heeft zich al zo oud als zijn herinneringen zijn ten doel gesteld om muziek te maken in welke vorm dan ook.
De vorm die onvermijdelijk bleek te zijn, begon zich te manifesteren rond zijn 17e toen hij voor het eerst in contact kwam met de klassieke gitaar en zijn repertoire. Toen al bewust van het feit dat er voor hem geen puurdere manier van muziek maken was, begon Scherpen op zijn 18e op het conservatorium.

Rond het derde jaar van zijn studie was er voor Scherpen een grote omslag.
Door een oogaandoening werd hij slechtziend waarbij het steeds moeilijker werd om zijn partituur te lezen.
Met als vooruitzicht dat zijn zicht verder achteruit zal gaan werd het duidelijk dat er andere wegen moesten worden bewandeld waardoor Scherpen loskwam van zijn partituur.
Hierin ontdekte hij de vrijheid die hem daarvoor ontbrak en was hij in staat om puur intuïtief te componeren.

Dit proces kwam in een stroomversnelling door oogoperaties waarbij Scherpen zeven weken in het donker heeft moeten zitten omdat hij geen licht kon verdragen.
In deze periode schreef Scherpen de fundering van de vele composities.
Door een van deze composities te sturen naar Herman van Veen kwamen zij in contact met elkaar waarna Scherpen de mogelijkheid kreeg om drie jaar met van Veen te touren.
Een periode waarin Scherpen de bevestiging kreeg hoe essentieel het is om volledige vrijheid te voelen in een creatief maakproces.

Met een hoofd en hart vol nieuwe inspiratie begon Scherpen aan zijn eigen avontuur en concretiseerde zijn composities tot een geheel.
Met rust in zijn geest en een nieuwe vorm van essentie, componeerde Scherpen zijn album vanuit het hart, zonder ooit een noot op papier te zetten.
Composities die zijn oorsprong vinden in een contemplatief en onbewust proces.